باخبر باش

اگر تصمیم گرفتید سیم کشی خانه‌ تان را خودتان انجام دهید، تبریک میگویم؛ شما یک قدم مهم در راه تبدیل شدن به یک تکنسین همه فن حریف برداشته‌اید.

اگر خسته هستید، بی حوصله اید یا فکرتان مشغول چیزهای دیگر است هرگز سمت پروژه سیم کشی خانه نروید. قبل از آغاز کار اول تمام ابزارهای لازم را فراهم کنید بعد دست به کار شوید؛ خروج از منزل برای تهیه ابزار و وسایل تمرکز و انرژی شما را هدر خواهد داد.

برای انجام سیم کشی خانه چه ابزاری لازم داریم؟

قلم و چکش برای باز کردن مسیر لوله های میزبان کابل
تیغ موکت بر برای بریدن لوله های پلاستیکی میزبان کابل
تراز
چند متر نخ کاموای رنگی
سیم و کابل. برای سیم کشی منزل مسکونی سیم ۱٫۵ کافی است.
انبردست، دم باریک، سیم چین، لنت برق و فاز متر

اولین قدم برای انجام سیم کشی خانه چیست؟

در اولین قدم نیاز دارید نقشه منزل را بررسی کنید. روی نقشه محل هایی که میخواهید کلید، پریز و سرپیچ قرار دهید را مشخص کنید. محل جعبه های تقسیم را مشخص کنید. بعد از این، نقشه وسایل خانه را بچینید. مطمئن شوید کلیدها و پریزها پشت وسایل منزل قرار نمیگیرند. جعبه تقسیم ها را در محلی دور از دسترس کودکان و در عین حال قابل دسترس برای خودتان تعبیه کنید. جعبه تقسیم را ترجیحا نزدیک درب ورودی منزل قرار دهید. این کار باعث میشود بتوانید هنگام ورود و خروج به منزل راحت تر برق اصلی را قطع و وصل کنید.

یک برقکار ساختمان حرفه ای چطور کارش را شروع میکند؟

اولین نشانه تمیز و حرفه ای بودن کار یک برقکار ساختمان، محل قرارگیری کلیدها، پریزها و خروجی سرپیچ هاست. همانطور که قبلا گفتم بسیار مهم است که خروجی های شما پشت وسایل منزل قرار نگیرند. همچنین باید مراقب باشید سرپیچ های شما بیش از حد به سقف یا کف منزل نزدیک نباشند. برای اینکه بعد از هر جا به جایی وسیله، نگران مخفی شدن کلید و پریزتان پشت تخت خواب ها و بقیه وسایل نباشید، این استانداردها را رعایت کنید:

محل قرار گرفتن کلیدها و پریزها کجاست؟

– فاصله کلیدهای ساختمانی از کف: ۱۱۰ تا ۱۲۰ سانتی متر

– فاصله پریزهای برق، تلفن و آنتن ساختمان از کف: ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر

– فاصله جعبه فیوز ساختمان از لوله های گاز و آب: ۱ متر

– فاصله پنل و گوشی آیفون ساختمان از کف: ۱۴۰ تا ۱۵۰ سانتی متر

– فاصله آویز لامپ ها از سقف ساختمان: ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر

– فاصله قوطی ها از چارچوب ساختمان: ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر

در قدم بعدی باید محل قرار گیری وسایل مهم برقی را مشخص کنید. شما به حداقل یک پریز نزدیک محل یخچال، یک پریز نزدیک محل گاز و یک پریز نزدیک محل ماشین های لباس شویی و ظرف شویی نیاز دارید. همچنین باید هود و گوشی تلفن را هم در نظر بگیرید. مراقب باشید کلید و پریزهای آشپزخانه به هیچ وجه نزدیک ظرف شویی یا محل با ریسک خیس شدن قرار نداشته باشند.

چطور می توان یک واحد منزل مسکونی را برقکاری کرد؟

بعد از سپری کردن مراحل قبل حالا می توانید کارتان را شروع کنید. برقکاری یک واحد ساختمانی سه مرحله کلی دارد:

مرحله اول:

مسیر سیم کشی را با چکش و قلم شیار بزند. لوله های مخصوص را در مسیر بخوابانید.
جای قوطی ها را که از قبل مشخص کردید خالی کنید.
جای روشنایی های سقفی را سوراخ کنید.
قوطی کلیدها و پریزها را به کمک تراز، صاف کنید. قوطی ها را بعد از تراز کردن با گچ ثابت کنید.
جعبه فیوز را هم به همین روش مستقر و ثابت کنید.

مرحله دوم:

(بعد از کف سازی و کاشی کاری و سفید کاری دیوار)

قوطی کلید‌ها را تمیز کنید. لوله های اضافه را ببرید.
با کمک فنر مخصوص سیم کشی و باتوجه به ورودی ها و خروجی های هر قسمت، داخل لوله ها سیم کشی کنید. فراموش نکنید همیشه مقداری سیم اضافه در نظر بگیرید.
کابل آنتن، تلفن و آیفون را فراموش نکنید.

مرحله سوم:

(بعد از نقاشی)

کلید و پریزها را ببندید. فراموش نکنید کلید و پریزها را هم تراز کنید.
آیفون رو طبق نقشه موجود در دفترچه سوار کنید.
سرپیچ ها را ببندید اما سیم های آن را محکم نکنید.
حتما برای وسایل آشپزخانه سیم اتصال به زمین در نظر بگیرید. درباره سیم اتصال به زمین از یک متخصص سوال کنید.

منبع: استادکار